یک انیمیشن لوس اما بامزه، رنگارنگ و خلاقانه

---

• نویسنده : جیمز براردینلی
• |
• ترجمه : سارا جوادی

«فیلم پرندگان خشمگین 2» را در زمزه آن دنباله‌ها قرار دهید که هیچکس درخواستی برای ساخت شان نداشت. سه سال پیش، معقول بود (از لحاظ تجاری) که «فیلم پرندگان خشمگین» اکران شد. آن فیلم کمک کرد تا برند «پرندگان خشمگین» گسترش یابد، برندی که البته همان موقع هم تقریبا هر گوشه‌ای از فرهنگ عام و بازارپردازی را گرفته بود. آن یکی هم فیلم خوب نبود – بیشتر یک کارتون که برای پرده نقره‌ای ساخته شده است تا چیز دیگری – ولی، به مانند بازی موبایلی که فیلم هم از روی آن اقتباس شده بود، برای وقت گذرانی چیز بدی نبود. دومین قسمت، اما، در شرایطی از راه رسیده که «پرندگان خشمگین» دیگر یک پدیده نیستند.

در دنیای سریع و شتاب زده ای که همه‌چیز یک روزه یا یک شبه از فرش به عرش می‌رسد، آنها به مانند خبری مربوط به روز گذشته هستند و فیلم، درست مثل خود این برند، حس قدیمی و کهنه بودن می‌دهد. در بهترین حالت، می‌توان به «فیلم پرندگان خشمگین 2» به عنوان یک زنگ تفریح 90 دقیقه‌ای برای بچه‌هایی نگاه کرد که از خروجی‌های فوق‌العاده سال 2019 «دیزنی» خسته شده‌اند.

فیلم اول، برای آنهایی که به یاد دارند (یا اهمیت می‌دهند)، تعریف می‌کرد که چگونه زوج سه نفره پرندگان خشمگین متشکل از «رِد» (با صدای‌ جیسون سودِکیس)، «چاک»‌ زرد رنگ (با صدای جاش گاد) و «بمب» مشکی رنگ (با صدای دنی مک براید) خوک‌های خشمگین، به سرکردگی «لئونارد» (با صدای بیل هدر) را شکست دادند. این بار، دشمنان قدیمی متحد شده‌اند تا به دشمنان خود ملحق شوند وقتی که یک خطر جدید سر و کله‌اش از «جزیره عقاب» پیدا می شود، یک برهوت منجمد که تا الآن ناشناخته بود و توسط «زتا» بداخلاق‌‌ (با صدای لزلی جونز) اداره می شود، کسی که از نامزد سابق خود، «عقاب توانا» (با صدای پیتر دینکلیج) کینه به دل گرفته است. نقشه زتا این است که هم «جزیره پرنده» و هم «جزیره خوک» را بعد از بیرون کردن ساکنان فعلی‌شان تبدیل به جزایر شخصی خودش بکند. رِد، در کنار دو همراه همیشگی‌اش و البته یک تازه‌ وارد، «نقره‌ای» یا «سیلور» بسیار باهوش (با صدای ریچل بلوم)، حمله‌ای به اسلحه اصلی و مقر فرماندهی زتا انجام می‌دهند. همچنین افرادی که به این مخمصه اضافه می‌شوند «لئونارد» و یک سری از رفقایش هستند.

از لحاظ داستان، «فیلم پرندگان خشمگین 2» به زحمت آن حداقل مصالح لازم برای یک روایت 90 دقیقه ای دارد. این اثر یک شاهکار قصه‌گویی نیست؛ این فیلم کاری می‌کند که «داستان اسباب‌بازی 4» مثل داستایفسکی به نظر برسد. من هیچ ایده‌ای ندارم که آیا «زتا» و «جزیره عقاب» در یکی از بازی‌ّهای‌ «پرندگان خشمگین» معرفی شده است یا نه ولی شک ندارم که اگر هم تا کنون چنین اتفاقی رُخ نداده، به زودی رُخ خواهد داد. روایت فیلم طوری پیشروی می‌کند که یک نفر از یک بازی ویدئویی انتظار دارد. با این فرنچایز، این مرزها آن قدری کمرنگ شده که دیگر اهمیتی ندارد.

سرسری عمل کردن فیلم و کیفیت در سطح تلوزیونی انیمیشن در حضور تروپ وان اورمان در مقام کارگردان بوده، کسی که اولین فیلم خود را کارگردانی کرده است. رزومه کاری کم‌جان او بیشتر شامل یک سری از قسمت‌های مجموعه تلویزیونی «بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک» است. اولین نسخه این مجموعه حداقل از یک سری «نام‌های» شناخته شده در دنیای انیمیشن استفاده کرده بود (کلی کیتیس) روی یک سری از محصولات «دیزنی» کار کرده بود، مثل «یخ‌زده» (2013). به نظر اینجا ملاحظه آن قضیه نشده است. وان اورمان هیچ چیز جدید یا جالبی را از لحاظ بصری ارائه نمی‌دهد. سر و شکل فیلم طوری است که به نظر می‌رسد که برای پخش از تلویزیون یا استریم آنلاین تهیه شده است. اکران سینمایی به این علت صورت گرفته که نسخه قبلی 107 میلیون دلار در باکس‌آفیس داخلی فروخته بود.

برای آنهایی که دنبال یک اثر ضعیف هستند، یک سری نقاط قوت هم وجود دارد. دوبله و صداپیشگی‌ها قوی است، به این صورت که جیسون سودِکیس، بیل هیدر، لزلی جونز، جاش گاد و دنی مک براید کاری عالی را از خود ارائه داده‌اند. صداپیشگان مهمان شامل افرادی چون آوکوافینا، مایا رادولف و استرلینگ کی. براون هستند. آن رابطه عاشقانه بر اساس تضاد و کودکانه که میان «رِد» و «سیلور» پیش می‌آید هم جالب از آب درآمده است. یکی ممکن است تصور کند که این فیلم اگر یک انیمیشن کمدی – عاشقانه بود چطور از آب در می‌آمد ولی به شکلی واضح این هدف سازندگان نبوده است.

برای من جای تعجبی ندارد وقتی عملکرد «فیلم لگو 2» را می‌بینم و آن نشانه‌ای از چیزی است که باید از «فیلم پرندگان خشمگین 2» انتظار داشت. هر دو ضمیمه‌های غیرضروری برای فرنچایزهایشان هستند که کسی آنها را نخواسته و به دنبال فورانی از علاقه عام ساخته شده‌اند که دیگر هم وجود ندارد. فارغ از بحث بسط و گسترش برند، هیچ چیزی در این فیلم وجود ندارد که ارزش داشته باشد تا به خاطرش سفری به سینما داشت، حتی وقتی که باقی فیلم‌های خانوادگی وضعیت چندان مطلوبی ندارند. هر کسی که علاقه‌ای هم به این مجموعه دارد – و افرادی که در این دسته قرار می‌گیرند زیاد نیستند – توصیه می‌شود تا منتظر بماند تا این فیلم به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها راه پیدا کند تا با حداقل انتظارات بتوان آن را تماشا کرد.

منبع : فیلم نگاه